Zwarte Piet is tegenwoordig een veelbesproken onderwerp. Elk jaar laait de discussie weer op of Zwarte Piet nog wel past binnen onze huidige tradities. Maar wat niet veel mensen weten, is dat ook Sinterklaas zelf ooit ter discussie heeft gestaan. En dat was niet zomaar een discussie – op een bepaald moment werd het Sinterklaasfeest zelfs verboden in bepaalde plekken.

De traditie van Sinterklaas kent een lange geschiedenis. Het begon allemaal op 5 december 1427 in de Sint-Nicolaaskerk van Utrecht. Het waren de armere mensen die daar voor het eerst hun schoenen zetten. De rijken vulden de schoenen met voedsel of andere giften. Een dag later werden de opbrengsten verdeeld onder de armen. Het was een mooi gebaar van liefdadigheid waarbij Sint-Nicolaas werd vereerd als beschermer van de zwakkeren. Vanaf de zestiende eeuw veranderde de traditie langzaam en begonnen kinderen hun schoen thuis te zetten. Het feest kreeg meer het karakter van een huiselijke traditie. Pas in 1850 werd Zwarte Piet voor het eerst aan het verhaal toegevoegd. Het werd bedacht door een onderwijzer uit Amsterdam, Jan Schenkman. Met zijn boek “Sint Nikolaas en zijn Knecht” introduceerde hij het idee van Sinterklaas die samen met zijn helper de cadeautjes bracht.

Toch werd het Sinterklaasfeest niet altijd door iedereen geaccepteerd. Tijdens de Reformatie werd de katholieke kerk in Nederland verboden. De protestanten probeerden alles wat met het katholicisme te maken had uit te bannen. Het Sinterklaasfeest verwees duidelijk naar de heilige Nicolaas en werd gezien als een vorm van heiligenverering. Veel protestantse voorgangers beschouwden het feest als katholiek bijgeloof en daarom moest het worden afgeschaft. Dit leidde ertoe dat het Sinterklaasfeest in grote delen van Nederland, waaronder Groningen, Friesland en Drenthe, tijdelijk niet werd gevierd. De traditie verdween voor enkele decennia uit het straatbeeld en werd zelfs bespot door protestans gezinden met spotliedjes zoals:

Sunterklaos kin nait meer kome, Want hai is al joaren dood

Hai ligt in de kerk van Rome, Mit zien baaide billen bloot

Toch bleef de herinnering aan Sint-Nicolaas bestaan. Uiteindelijk vond het feest zijn weg terug naar de Nederlandse samenleving.